Για την 36η επέτειο της αποκατάστασης της "Δημοκρατίας".

Ίσως τα εισαγωγικά του τίτλου να προδιαθέτουν για το περιεχόμενο αυτού του άρθρου. 36 χρόνια απο την πτώση ενός μαύρου κάδρου της Ελληνικής ιστορίας και το ανέβασμα μιας εξίσου κακόγουστης εικόνας με μελανά και λαμπρά σημεία. Κάποιοι δίνουν το όνομα "μεταπολίτευση" σε αυτή τη δεύτερη εικόνα. Ο όρος είναι σωστός κατα το ήμισυ. Το "μετά" ταιριάζει γιατί μπορεί κανείς να του αποδώσει πολλές ερμηνείες, αυτή του "εκ των υστέρων", ή αλλιώς τη δευτερεύουσας σημασίας πολίτευση, με την οποία πολλοί στόχοι αφέθηκαν για αργότερα, πολύ αργότερα, έως σήμερα και ίσως για δεκαετίες ακόμα να περιμένουμε την επίτευξή τους. Για το δεύτερο όρο της σύνθετης λέξης "πολίτευση" , είμαι σκεπτικός. Ποτέ όμως δε θα τολμούσα να ονομάσω το σημερινό πολίτευμα "Δημοκρατία".

 Με τη βοήθεια του YouTube, το οποίο τελικά αποτελεί τη συλλογική μνήμη όλης της ανθρωπότητας, ξετρύπωσα ορισμένα ντοκουμέντα, τα οποία καλό είναι κάποιος να παρακολουθήσει. Ορισμένα απο αυτά αντιπροσωπεύουν προσδοκίες, ενώ άλλα αποτελούν λαμπρά σημεία στην-κατα τα άλλα-μελανή εικόνα των 36 αυτών χρόνων, όχι γιατι έδωσαν λύσεις, αλλά διότι αποτελούν ένδειξη διορατικής σκέψης.

Το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο σχετίζεται με τις προσδοκίες της Ελλάδας για την ΕΟΚ, με τη δήλωση του Κωσταντίνου Καραμανλή στο παρακάτω βίντεο (22/12/1978).



Έλεγε ο Κ. Καραμανλής, ότι "η ένταξη της χώρας μας στην οικογένεια αυτή θα την απαλλάξει απο οποιεσδήποτε εξαρτήσεις, αφού θα την καταστήσει ισότιμη με τις μεγάλες Ευρωπαικές χώρες, με τις οποίες θα έχει ψήφο ισοδύναμη...Πιστεύω οτι ο λαός μας έχει την ικανότητα και οτι θα αντιμετωπίσει επιτυχώς την ιστορική αυτή πρόκριση που θα μας οδηγήσει σε καινούργιους δρόμους και θα μας ανοίξει καινούργιους ορίζοντες".

36 χρόνια μετά, φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού της εξόδου. Γιατί εκεί μας έφερε ο "εκδημοκρατισμός" της διαφθοράς, που μετέτρεψε τους ορίζοντες της ΕΕ σε πακτωλό χρημάτων για τις τσέπες μερικών. Οι δε εξαρτήσεις μας είναι μεγαλύτερες απο ποτέ.

Όμως υπήρχαν άνθρωποι που είχαν τον εποικοδομητικό σκεπτικισμό. Ανατρίχιασα όταν άκουσα το παρακάτω ντοκουμέντο με τον Μάνο Χατζιδάκι να μιλάει στην αείμνηστη Μαρία Ρεζάν το 1984, όχι με νότες αλλά με λόγια σοφά και διαχρονικά:



Προς το τέλος (8'10") για τις αθλιότητες της δημόσιας διοίκησης που τον έκαναν έξαλλο, καταλήγοντας με το κλασσικό
"Είναι χρόνια η αρρώστια μας και θα υπάρξει για χρόνια. Δεν ξέρω τι είναι εκείνο που θα τα αλλάξει τα πράγματα και θα τα προχωρήσει."

Στο επόμενο βίντεο, σαν να ήξερε, μιλάει για την Ευρωπαική ενότητα λέγοντας (2'35"): "Η Ευρωπαική ενότητα τι νομίζετε οτι είναι; Θα γίνουμε μια επαρχία στην οποία θα μας διοικεί η Ευρώπη. Και θα χουμε μια ψευδαίσθηση οτι συνδιοικούμεθα στην Ευρώπη. Λοιπόν αυτή δεν είναι μια σκλαβία;" Και συνεχίζει γύρω στα 3'28¨: "Υπάρχει καμιά εγγύηση σωστής ανάπτυξης στον τόπο αυτό; Ποτέ!...Περι τουρκοκρατίας λοιπόν, ασφαλώς θα είναι μια μορφή της Ευρωπαικής μας θητείας, που βέβαια δε θα μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε ούτε να ελευθερωθούμε, διότι θα είναι επιλογή μας, διότι επι τουρκοκρατίας έγινε υποταγή μας. Αυτή είναι η διαφορά!"




36 χρόνια αργότερα, ψάχνουμε απεγνωσμένα τι είναι αυτό που θα προχωρήσει τα πράγματα. Αλλά όπως είπε και ο Μάνος ¨Ο τόπος προχωράει με τις εξαιρέσεις του.¨ Αυτές είναι η Δημοκρατία και όχι ο κανόνας.