Μήπως γιατί αισθάνεται οτι οι Έλληνες άλλαξαν γνώμη και δε θέλουν την τακτοποίηση των δημοσιονομικών της χώρας, ως απόηχο του "μαζί τα φάγαμε" του αντιπροέδρου του; Δεν νομίζω. Κάθε λογικός άνθρωπος, έστω και αν η τακτοποίηση γίνεται εις βάρος του, κατανοεί ότι κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, έχοντας φάει λεφτά ή όχι.
Μήπως αισθάνεται ο Πρωθυπουργός αδύναμος να περαιώσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις; Ούτε και αυτό στέκει. Σε αντίθεση με το "λεφτά υπάρχουν", εγώ πιστεύω οτι ο Γεώργιος Παπανδρέου ήξερε πολύ καλά τη δεινή κατάσταση της χώρας. Ακολούθησε λοιπόν, καλώς ή κακώς την προεκλογική στρατηγική του. Εαν δεν είχε τη θέληση και λαική στήριξη να ολοκληρώσει το δύσκολο έργο των αλλαγών, θα ήταν πολιτική αυτοκτονία για τον ίδιο και την παράταξή του να επιδιώξει κυβέρνηση πλειοψηφίας.
Η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι ο εγωισμός του είναι μεγαλύτερος των προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει. Θα πρέπει να καταλάβει λοιπόν ορισμένα πράγματα, τα οποία αποτελούν την τελευταία ασπίδα προστασίας απέναντι στην ολική οικονομική καταστροφή της χώρας.
Το πρώτο και κυριότερο είναι οτι κανένας συνειδητός (ή ακόμα και ασυνείδητος) ψηφοφόρος δεν πάει στην κάλπη για να αναγκαστεί να ψηφίσει ξανά εκ των υστέρων δύο φορές . Όχι γιατι είναι καταναγκαστικό έργο η ψηφοφορία. Ούτε καν διότι κοστίζουν οι εκλογές οικονομικά. Έχει κόστος να είναι η χώρα σε προεκλογική περίοδο, υπάρχει το κόστος διεξαγωγής, το κόστος που προκύπτει απο την αστάθεια που εκπέμπει η προεκλογική περίοδος στις αγορές, κάτι που είδαμε άλλωστε και απο την πρόσφατη ραγδαία άνοδο των spreads (και το είπε και άλλωστε, αλλά αυτό είναι η συνέπεια του εκλογικού σενάριου και όχι τακτική που επικουρεί την σταθερότητα στις αγορές). Αλλά διότι υποτιμά το μήνυμα που του δώθηκε, που είναι ακόμα φρέσκο. Σε πιο κράτος, κυβέρνηση εκλεγμένη με καθαρό ποσοστό πρέπει να ζητάει το χάιδεμα και την επιβεβαίωση του λαού κάθε χρόνο;
Δεύτερον, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και των όποιων κοινωνικών ομάδων ήταν είναι και θα είναι δεδομένες. Είναι μια απο τις αναμενόμενες λακούβες στο δρόμο της επαναφοράς, την οποία το επιτελείο του τη γνώριζε. Τα μεγάλα έργα είναι δύσκολο να αρέσουν σε όλους. Οι κοινωνικές αντιδράσεις λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό στις αυτοδιοικητικές εκλογές και με έργα που κερδίζουν το λαό (πάταξη φοροδιαφυγής, περιορισμός των ΔΕΚΟ και μετάταξη υπαλλήλων, μέτρα για ανάπτυξη επιχειρήσεων για νέους ανθρώπους). Είναι λάθος να χρωματίζονται κομματικά, διαδικασίες που πρέπει να είναι καθαρά πολιτικοποιημένες. Βασική εξέλιξη στην τοπική αυτοδιοίκηση κάθε σύγχρονης κοινωνίας είναι η κατάργηση των κομματικών συντεχνιών.
Το κομματικό παιχνίδι στο οποίο βάζει τη χώρα ο Γ. Παπανδρέου είναι άκαιρο και άκρως επικίνδυνο. Κρίμα. Θα περίμενα να σταθεί ανώτερος των περιμετρικών κομματικών συντεχνιών και να προσηλωθεί στα πραγματικά θέματα. Για τούτο και προβλέπω ότι αυτή θα είναι και η τελευταία διακυβέρνηση της χώρας απο κόμμα που πλειοψηφεί, με ή χωρίς το νόμο Παυλόπουλου. Και χαίρομαι για αυτό. Τα αποτελέσματα στην εκλογική αναμέτρηση της τοπικής αυτοδιοίκησης θα δείξουν αυτή τη γραμμή ξάστερα.
No comments:
Post a Comment