Ένας χρόνος διακυβέρνησης απο το ΠΑΣΟΚ: o αντικειμενικός απολογισμός

Πρόσφατα η Ελλάδα ολοκλήρωσε έναν χρόνο στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ. Ένας χρόνος τρικυμιώδης, μετα απο μια δραματικά αδρανή και ανίκανη περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ, μέσα στον οποίο η χώρα μπήκε στα δεσμά του ΔΝΤ και της Ευρωπαικής Ένωσης. Δώδεκα μήνες είναι βέβαια λίγοι για να αλλάξουν τα πράγματα. Απο την άλλη μεριά, ένας χρόνος είναι αρκετός για να αναχθούν συμπεράσματα για την στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Μια στρατηγική που ενώ κινείται σε έναν δρόμο προκαθορισμένα αναπόφευκτο απο τις αρχές του 90, σημειώνει σημαντικές ελλείψεις στους τομείς της οικονομίας και του επικοινωνιακού τομέα με το εξωτερικό.

Η πρώτη βόμβα έσκασε την Άνοιξη, όταν ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι η χώρα χρειάζεται το γύψο για τα σπασμένα πόδια της κατακρεουργημένης οικονομίας της. Η ανακοίνωση έγινε απο το Καστελλόριζο (όχι απο την Αθήνα), προφανώς μια απόφαση που ανακοινώθηκε εσπευσμένα αλλά έπρεπε να είχε εκτελεστεί προ πολλού!

Δεν εξήγησε ο Πρωθυπουργός γιατί περίμενε απο το Νοέμβριο έως τότε για να το ζητήσει, μια χρονοτριβή που κόστισε πολύ στην Ελλάδα. Η κερδοσκοπία στις αγορές είναι πάντοτε δεδομένη, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά τότε. Κάθε σημάδι αστάθειας και αναμονής κόστιζε για τα spreads εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ μηνιαίως. Ένα σημαντικό λάθος οικονομικής πολιτικής και ένα λάθος μήνυμα προς τις αγορές, οι οποίες βλέποντας την αστάθεια το Χειμώνα να αυξάνεται, εκμεταλλεύθηκαν ανάλογα την κατάσταση. To γράφημα των spreads απο τον ιστότοπο της Bloomberg είναι ενδεικτικό της κατάστασης απο το Νοέμβριο του 2009 μέχρι την Άνοιξη του 2010.

Η επικύρωση του περίφημου μνημονίου ήταν φυσικό να προκαλέσει ενα κύμα αλυσιδωτών αντιδράσεων εκρηκτικών διαστάσεων. Γενικές απεργίες, διαδηλώσεις συμβαίνουν σήμερα σε όλη την Ευρώπη. Σε λίγες μόνο χώρες όμως φάνηκε αδυναμία σαν αυτή της Ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει το νόμο (επίταξη που η ίδια έκανε αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε) και να προστατέψει τα εμπορικά συμφέροντα μιας χώρας, η οποία έχει ανάγκη και το τελευταίο ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα με την απεργία των οδηγών φορτηγών για την απελευθέρωση του επαγγέλματος. Και στη Γαλλία βέβαια παρατηρήθηκε ένα παρόμοιο φαινόμενο, όμως η Γαλλία δεν έχει ούτε τα έσοδα της Ελλάδας (αναλογικά) απο τον τουρισμό, ούτε το ίδιο μέγεθος δημοσιονομικών προβλημάτων. Η χώρα έχασε απο την αδυναμία της κυβέρνησης τουλάχιστον μισό δισ. ευρώ, πέρα απο το κόστος της κακής εικόνας στα ΜΜΕ του εξωτερικού κατα τη διάρκεια της κρίσιμης τουριστικής περιόδου.



Η βραδύτητα της κυβέρνησης φάνηκε και σε άλλους κρίσιμους τομείς, όπως το γεγονός ότι τους πήρε ένα χρόνο να ανακοστολογήσουν τιμές των φαρμάκων για τα ασφαλιστικά ταμεία, με αμφίβολλα αποτελέσματα. Γιατί έπρεπε δηλαδή να περιμένουμε έως σήμερα για να εφαρμοστεί αυτό το μέτρο και η ηλεκτρονική συνταγογράφηση να είναι ακόμα στα σπάργανα για τα πολυπαθούντα νοσοκομεία; Επίσης γιατί έπρεπε να περιμένουμε πάνω απο χρόνο για να αντιμετωπίσουμε ΔΕΚΟ όπως ο ΟΣΕ όταν και οι κυβερνητικοί παράγοντες γνώριζαν το πρόβλημα και η τρόικα το είχε αναδείξει απο την αρχή ως μείζον ζήτημα (η τελευταία υπόδειξη ήταν τον Ιούνιο του 2010); Τέλος η πλέον πιστοποιημένη αναποτελεσματικότητα των εξεταστικών επιτροπών, οι οποίες χρηματοδοτούνται απο τον προυπολογισμό της Βουλής και δεν καταλήγουν πουθενά είναι ένας φαύλος κύκλος. Χρήματα του δημοσίου ξοδεύονται, ανθρώπινες ώρες σπαταλούνται. Είδαμε κάτι για τη Siemens, για το Βατοπαίδι; Και άλλα πολλά...

Το μεγαλύτερο σφάλμα όμως είναι η ΠΑΝΤΕΛΗΣ έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής και διασταύρωσης γεγονότων απο τον Υπουργό Οικονομικών. Ο κ. Παπακωσταντίνου φαίνεται ότι δεν έχει αντιληφθεί τις συνέπειες της ανισόρροπης φορολογικής πολιτικής που μάταια προσπαθεί να εφαρμόσει. Πέρα απο το γεγονός της άγριας αφαίμαξης των μισθωτών και συνταξιούχων με το ΦΠΑ, η φορολογική πολιτική στα άμεσα κέρδη των επιχειρήσεων παραμένει απο τις υψηλότερες στον κόσμο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είναι καθόλου φιλική για τη δημιουργία επιχειρήσεων σύμφωνα με τη λίστα της Παγκόσμιας τράπεζας (109η απο 183 χώρες που εξετάστηκαν). Το πρόβλημα αυτό δεν δημιουργήθηκε βέβαια επι ΠΑΣΟΚ, αλλά η σημερινή κυβέρνηση οφείλει (και μπορεί) να αναδιαρθρώσει τη φορολογική της πολιτική για να βελτιώσει ραγδαία την κατάσταση. Στόχος είναι η τήρηση των όρων του μνημονίου. Για να επιτευχθούν όμως αυτοί οι όροι θα πρέπει να υπάρξει συνεχής ροή φορολογικών εσόδων στον κρατικό προυπολογισμό. Η αφαίμαξη του μισθωτού και του μέσου επιχειρηματία δεν θα διατηρήσει τα έσοδα, θα τα υποβαθμίσει. Αν δε δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και επιχειρήσεις, δεν πρόκειται η Ελλάδα να βγει απο τον κύκλο του προβληματος. Προτείνω λοιπόν συγκεκριμένα πράγματα στον κ. Παπακωσταντίνου και στους λοιπούς υπουργούς:

1)Μείωση του βασικού φορολογικού συντελεστή φορολογίας των επιχείρησεων στο 10%. Η λογική αυτή μετατρέπει την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική απο χώρες εντός της ΕΕ, όπως η Ιρλανδία σε θέματα φορολογίας και θα δώσει κίνητρα σε μεγάλες επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στην Ελλάδα.

2)Για εταιρίες υψηλής τεχνολογίας/βιομηχανίες/τουρισμός που απασχολούν παραπάνω απο 500 άτομα  και έχουν επενδύσει πάνω απο 120 εκατομμύρια ευρώ σε εγκαταστάσεις, ενιαίος φόρος στα κέρδη να ορίζεται το 7% (για κέρδη δραστηριοτήτων εντός Ελλάδας και Ευρωπαικής Ένωσης).

3)Για startups στους τομείς της Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Επιστημών Υγείας (βιοτεχνολογία, μοριακή ιατρική), μηδενική φορολογία για 5 έτη και μέγιστη αμοιβή ίδρυσης ΑΕ, ΕΠΕ το ποσό των 500 Ευρώ, με τις προυπόθεσεις ότι:
i)το 50% των εργαζομένων είναι κάτοχοι μεταπτυχιακής ή διδακτορικής ειδίκευσης σε αντικείμενα σχετικά με την δουλειά της εταιρίας και έχουν ηλικία έως 38 έτη.
ii))το 25% των εργαζομένων είναι ειδικευόμενοι φοιτητές ή άτομα χωρίς προηγούμενη εργασιακή εμπειρία και ηλικίας 23 έως 30 ετών.

4)Μείωση της φορολογίας εισοδήματος νέων 25 έως 30 ετών στο 15% , εφόσον αυτό βρίσκεται μεταξύ 18 και 24 χιλιάδων και στο 20% απο 24 έως 48 χιλιάδες ευρώ.

5)Διοικητική αυτονόμηση των Δημόσιων Πανεπιστημίων και νομοθετημένη σύνδεσή τους με βιομηχανία και διαχείρηση προγραμμάτων εκτός κυβέρνησης. Επίσης θεσμοθέτηση πτυχίων στην Αγγλική/Γαλλική γλώσσα για προσέλκυση αλλοδαπών σπουδαστών απο το Εξωτερικό με αμοιβή 1000 Ευρώ το χρόνο για θεωρητικά προπτυχιακά και 2500 Ευρών για προπτυχιακά πρακτικής κατεύθυνσης και μεταπτυχιακά/διδακτορικά διπλώματα.

6)Αδειοδότηση ιδιωτικών Πανεπιστημίων ώς κίνητρο για την αποτροπή της φυγής νέων σπουδαστών στο εξωτερικό με φορολόγηση κερδών στο 10%.

7)Αύξηση φορολογίας σε ποτά και τσιγάρα.

8) Κατάργηση της μονιμότητας για νέες προσλήψεις στο Δημόσιο. Αντί μόνιμης θέσης να υπάρχουν συμβάσεις 3 ετούς και 5ετούς διάρκειας, ανανεώσιμες ανάλογα με τις ανάγκες και την απόδοση των εργαζομένων.

Εάν το ΠΑΣΟΚ δεν προβεί σε πράξεις για να τονώσει την ανάπτυξη με μέτρα όπως τα παραπάνω, θα φτιάξει την ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας και των νέων στην Ελλάδα, γιατί απλούστατα δε θα υπάρχουν εισοδήματα και επιχειρήσεις για να φορολογήσει η κυβέρνηση.